In gedachten maak ik de vergelijking met een dans terwijl ik luister naar deze twee mensen die nog maar kort geleden de mediation zijn gestart. Mediation om hun scheiding samen en vooral zo goed mogelijk voor hun kinderen te regelen. 

Zij zijn al twintig jaar bij elkaar vertellen ze mij en ze kennen elkaar door en door. 

En toch ook weer niet. 

Want de ophanden zijnde scheiding maakt dat zij tegenover elkaar zitten alsof ze vreemden voor elkaar geworden zijn. Alles is anders, alles voelt anders en zelfs wanneer ze elkaar aankijken zien ze nieuwe blikken in elkaars ogen die ze niet van elkaar kennen. Hun taal lijkt sterker van elkaar te verschillen dan ooit.. 

Ze vragen ontzettend veel van elkaar en van zichzelf, in deze periode van rouw, verlies en onzekerheid over de toekomst. Een periode waarin ze tegelijkertijd zoveel praktische zaken samen moeten regelen om straks weer verder te kunnen in het leven. 

De onzekerheid over de toekomst geeft angst en paniek waarvoor ze elkaar verantwoordelijk stellen en daarbij vasthouden aan elkaar. 

De pijn van het verlies maakt ze teleurgesteld en boos waardoor ze nog verder van elkaar verwijderd lijken te raken. 

De wens om zorgvuldig met elkaar om te gaan en elkaar een nieuwe toekomst te gunnen geeft hen aan de andere kant ook hoop, opdat ze elkaar met respect kunnen loslaten als ze er aan toe zijn. 

Het vasthouden aan de ander en het tegelijkertijd loslaten van de ander wisselen elkaar in hoog tempo af en terwijl ik naar ze luister moet ik denken aan de metafoor van een dans. 

Alles is in beweging tussen deze twee mensen, de ene keer stroef en pijnlijk en de andere keer met veel ruimte en vloeiend. 

Ik vertel ze waar ik op dat moment aan moet denken en wat ik hen met elkaar zie doen. Aantrekken en loslaten. Beiden zeggen dat ze alles hieraan moeilijk vinden: het aantrekken, het vasthouden aan elkaar en het loslaten van de ander. 

Als mediator weet ik dat als ze zichzelf en de ander hierin niet langer zullen vastzetten dat deze dans hen kansen biedt op nieuwe inzichten, begrip, erkenning en groei. 

Dat wanneer zij zich aan dit proces durven overgeven en beiden durven blijven meebewegen, dat het dan een scheidingsdans kan worden die recht doet aan de liefdesrelatie die tussen hen heeft bestaan. Zowel aan de minder mooie als aan de mooie kanten daarvan.