“Het voelt als scheiden omgekeerd, zo’n nieuw gezin na de scheiding van je ouders.” 

Deze woorden uit de mond van het meisje dat bij mij in de praktijk kwam vergeet ik nooit meer en ik gebruik ze dan ook vaak (met haar uitdrukkelijke toestemming natuurlijk) als voorbeeld voor kinderen, ouders, stiefouders, groot- en stief-grootouders. 

En zo is het ook

Want na de scheiding van je ouders heb je als kind je verdriet doorstaan, en heb je moeten wennen aan de nieuwe situatie met je alleenstaande ouders in twee huizen. De meeste kinderen zijn (deels) verhuisd. En dan, na een periode van rouw kom je met elkaar (hopelijk) weer in rustiger vaarwater. 

Het kost tijd

Wat veel ouders en stiefouders zich niet altijd realiseren is dat het voor kinderen een enorme aanpassing betekent. De nieuwe gezinsleden kunnen dan wel aardig zijn en er kunnen ook voordelen aan samenwonen zitten maar vergeet niet dat het samen gaat met een periode van rouw en afscheid van het “oude” leventje van het kind. “Oude” omdat je daar als kind na de scheiding vaak nog maar net een beetje aan gewend was. 

Wat voor de ouders en stiefouders een nieuw begin is, is voor de kinderen dus lang niet altijd vanzelfsprekend fijn: Het voelt als scheiden omgekeerd. 

Het helpt zeker als ieder kind tijd en aandacht krijgt voor zijn of haar verlies van de tijd die het exclusief had met de ouder en broer/zus alleen en alle tijd krijgt die het nodig heeft om te wennen in het nieuwe gezin. 

Alles weer anders, opnieuw!

Het kost dus tijd, dat samenvoegen van een nieuw samengesteld gezin. En helemaal als je (nog) niet kunt opschieten met de nieuwe gezinsleden. De tijd die je nodig hebt is voor elk kind, voor elke volwassene verschillend. Je bent immers allemaal verschillende mensen! 

Verwarrend

Daarbij voeg je ook letterlijk twee verschillende gezinsculturen bij elkaar. En om nog niet te spreken van het van elkaar overnemen en invoeren van allerlei nieuwe huisregels! Dat kan behoorlijk verwarrend zijn. Voor kinderen kan het voelen alsof zoals het vroeger was en zoals jullie het eerst in jullie eenouder gezin deden eigenlijk niet goed was. 

Of dat het door de nieuwe partner en zijn of haar kinderen komt dat er ineens allerlei nieuwe regels en gewoonten moeten gelden. Het kan dan lastiger voor ze zijn om die nieuwe partner en diens kinderen te accepteren. Verlies van het vertrouwde plus deze enorme loyaliteitsgevoelens hebben dan veel invloed op het hele systeem. 

Iedereen zijn of haar eigen plekje!

Ieder kind en iedere volwassenen wil graag gezien en gehoord worden, als mens hebben we deze erkenning nodig om vrijelijk onszelf te kunnen zijn. Wanneer je voelt dat je er in een samengesteld gezin mag zijn en je (ook letterlijk) je eigen plekje kunt hebben dan zul je je gewenst en welkom voelen. 

Dat eigen plekje kan in het fijnste geval een eigen slaapkamer zijn, maar ook een vaste plek aan tafel. Een plek in de badkamer voor je eigen toiletspulletjes. Een eigen haakje voor je jas. Een foto van jou erbij. Genoeg plaats in de woonkamer en het samen delen van de “beste zitplekken in de woonkamer”. 

Wat helpt vooral?

Met elkaar overleggen welke huisafspraken er bijdragen aan een fijne sfeer in huis: wat is belangrijk voor de kinderen en voor de ouders? 

Het kan helpen als je als kind ook ideeën mag aandragen die bijdragen aan de gezelligheid in huis. En wat iedereen helpt is dat je gewoon mag zijn wie je bent, met al je mooie en minder mooie eigenschappen. 

Kwalitijd

Ga allebei ook regelmatig iets leuks doen met alleen je eigen kinderen zonder de andere gezinsleden van het samengesteld gezin, zij hebben hier, zonder uitzondering, grote behoefte aan. Wij noemden dit vroeger: Kwalitijd. 

Een prachtige term, verzonnen door mijn jongste zoon. 

Wil je het samengesteld gezin een goede kans geven?

Geef alle kinderen dan vooral de tijd en vraag niet teveel van hen. Want het voelt voor hen dus als scheiden omgekeerd.